اگرچه سواحل دریای خلیج فارس و عمان در این منطقه شهرت زیادی دارد و بسیاری از مردم آن را با سواحل زیبا و جزایر دوست داشتنی‌اش می‌شناسند، اما این منطقه، جاذبه‌های گردشگری دیگری نیز هست.
آبگرم گنو در بندرعباس، چشمه‌ای زیبا است که منطقه‌ای گردشگری برای مسافران به حساب می‌آید. چشمه های آب گرم، فرصت مناسبی برای بیرون کردن سرمای زمستان از بدنتان است. چشمه آبگرم گنو در کوه گنو واقع شده که در فاصله ۳۴ کیلومتری از شمال شرقی بندرعباس قرار دارد. این چشمه و بخش‌های اطراف آن مکانی مناسب برای استراحت و تفریح خانوادگی است.
امکانات و خدمات رفاهی
برای بهره بردن از آبگرم چشمه گنو، دو استخر مردانه و زنانه ایجاد کرده‌اند که گردشگران بتوانند از خواص آب های گوگردی این چشمه آبگرم استفاده کنند. چند مجتمع نیز برای استراحت و اقامت مسافران در این محل تعبیه شده است و فروشگاه‌هایی نیز برای خرید صنایع دستی منطقه و وسایل مورد نظر در محل وجود دارد. همچنین گردشگران می‌توانند در آلاچیق‌های اطراف چشمه بنشینند و از مناظر و هوای خوب منطقه استفاده کنند.
پساب استخر‌ها نیز مثل رودخانه از استخر خارج شده و سپس به شکل آبشاری کوچک به پایین می‌ریزد. لازم به ذکر است که از این پساب جهت آبیاری نخلستان‌های موجود در اطراف این منطقه استفاده می‌شود.
با وجود اینکه آب و هوای استان هرمزگان در اغلب مواقع سال گرم و شرجی است، اما محیط اطراف کوه گنو به دلیل ارتفاع زیادش، آب و هوای معتدلی دارد. معتدل بودن آب و هوای این کوه باعث می‌شود که گردشگران زیادی به این منطقه سفر کرده و ساعاتی را در آنجا سپری کنند. گفتنی است که گنو به‌عنوان منطقه حفاظت شده شناخته می‌شود.
سایر دیدنی های منطقه
البته دیدنی های منطقه کوه گنو به چشمه آب گرم گنو منحصرنمی‌شود، بلکه در قیمت جنوبی این کوه و مسیر دسترسی به قله نصیر، با عبور از تپه مولا، دره‌ای به نام تنگ سیاه وجود دارد که در برخی از ماه‌های سال چندین آبشار در آن دیده می‌شود و زیبایی خاص خودش را دارد. مسیل دره تنگ سیاه نیز طبیعت زیبا و بکری دارد. کوه گنو در جنوب شرقی رشته کوه زاگرس واقع شده است. شمال‌غربی این کوه به بندرعباس محدود می‌شود و جاده بندرعباس به سیرجان نیز از شرق این کوه عبور می‌کند. جاده بندرعباس به بندرلنگه هم در جنوب کوه مذکور کشیده شده است. چشمه گنو در کنار جاده بندرعباس به سیرجان واقع شده است.
پوشش های گیاهی این منطقه بسیارمتنوع است. گفته می‌شود که در منطقه مذکور ۳۶۰ گونه از گیاه آوندی یافت می‌شود. در این بین می‌توان به درختان گرمسیری، استپ بیابانی، استپ کوهپایه‌ای و گونه‌های گیاهی نواحی سردسیر اشاره کرد. لازم به ذکر است که در این منطقه برخی گیاهان دارویی و صنعتی نیز یافت می‌شود. از جمله گیاهانی که در این منطقه می‌رویند می‌توان به پرسیاوش، سرخس معطر، گون گاوی، زیره، آویشن بومادران، پونه، اورس، استبرق، مسواک، کنار، پرخ، ناترک، آکاسیا، بنه و رزوک اشاره کرد.
مهرخوش، بادام وندلیو و پامچال صخره‌ای از گیاهانی هستند که فقط در این منطقه از ایران می‌رویند.
چشمه گنو در دره‌ای واقع شده که شمال تا جنوب آن را ارتفاعات آهکی کوه گنو پوشانده است. البته چشمه گنو تنها چشمه موجود در این منطقه نیست و انارون، تنگ باغ، کهنو، چاهو، پشتنگ، هوبیر، پشت بنگرو، رمر، سرچربه، پرکوه، مردو و خرگو از جمله چشمه‌های این منطقه هستند.
آب این چشمه که دمایی در حدود ۴۱ درجه سانتی‌گراد دارد، در صبح‌های خنک در برخورد با هوای ۲۰ درجه محیط تا ارتفاع یک متری، آب را بخاری ناپایدار تشکیل می‌دهد که جلوه زیبایی به محیط می‌بخشد.
هیدروژن سولفوره و کلر از جمله ترکیبات آب‌های گرم هستند که به همراه دمای بالا، محیطی را ایجاد می‌کنند که تنها گیاهان و حیوانات اندکی می‌توانند در آن زندگی کنند. اما نکته جالب اینجا است که در این شرایط در چشمه گنو نوعی ماهی به نام آوینیوس گینویس زندگی می کند که در کل دنیا فقط در چشمه مذکور یافت می‌شود. البته ار نگاه اول، نمی‌توانید ماهی مذکور را مشاهده کنید. این ماهی بسیار کوچک و سریع را در جریانات تند آبگرم گنو نمی‌توان مشاهده کرد. اما در آب‌های نهر این چشمه می‌توانید این ماهی های ریز و فرز را ببینید.
هر چه به بخش‌های بالاتر کوه گنو بروید، هوای خنک‌تری را تجربه خواهید کرد و نکته خوب اینکه جاده‌ای آسفالته و پیچ در پیچ تا بالای این ارتفاعات کشیده شده است.
با همه امکانات تعبیه شده در این منطقه برای رفاه گردشگران بهتر است امکانات ساده کوهنوردی را با خود داشته باشید.
گرد آورنده:مریم قنبری فرد