دلایل روانی اختلالات تغذیه ای

شایع ترین اختلالات تغذیه ای به شرح زیر می باشند:
اختلالات چند گانه‌ی خوردن هیجانی، پرخوری عصبی و بی‌اشتهایی عصبی معمولی ترین اختلالات تغذیه هستند.
آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی:

آنورکسیا (Anorexia) یک اختلال غذایی است. اختلالی روحی که افراد مبتلا به آن خود را مجبور به تحمل گرسنگی می‌کنند.

تمایل به لاغری ماجرایی است که در دهه‌های اخیر ذهن بسیاری از جوانان و حتی نوجوانان را به خود مشغول کرده است. در این میان دختران بیش از پسران درگیری مد لاغری هستند. ورزش‌های سخت، گرفتن رژیم‌های سخت و غیراصولی و استفاده از داروهای مضر برای سلامتی از جمله روش‌هایی است که برخی از این دختران برای هرچه لاغرتر شدن استفاده می‌کنند.

اما بعضی افراد هم دچار کم‌اشتهایی عصبی (آنورکسیا) می شوند. مبتلایان به این اختلال به خود گرسنگی می‌دهند و دچار کاهش وزن شدید می‌شوند.

بولیمیا یا پرخوری دوره ای :افراد مبتلا به بولیمیا به صورت دوره ای دچار پرخوری می شوند، بدون این که کنترلی بر پرخوری خود داشته باشند. این افراد معمولا پس از پرخوری دچار عذاب وجدان گردیده و با روشهایی مانند القاء حالت تهوع و استفراغ و یا مصرف داروهای مسهل، غذای مصرف شده را دفع می نمایند. بسیاری از این افراد در عین حال مبتلا به آنورکسیا نیز می باشند. بولیمیا در جنس مونث شایع تر است.

پرخوری عیاشی :اختلال خوردن Binge با بولیمیا متفاوت است. زیرا هیچگونه رفتار همراه با پاکسازی در آن وجود ندارد. افراد مبتلا به اختلال خوردن زیاد اغلب بعد از سیری، غذا خوردن را ادامه می دهند و هنگامی که گرسنه نیستند نیز، غذا میخورند، خیلی سریع غذا میخورند، و از رفتار خوردن خود احساس انزجار، خجالت و ناراحتی می کنند.

نوع چهارم اختلال در خوردن غذا به عنوان اختلال اجتناب / محدود ماندن در مصرف مواد غذایی نامیده می شود. افرادی که به این عارضه مبتلا هستند، به دلیل عوامل مختلف با پرهیز از غذا و محدود کردن آن مشخص می شوند. این موارد شامل عدم علاقه به غذا به دلیل بو یا مزه آن، یا به دلیل ترس از بیمار شدن، از آن جلوگیری می کنند.

علل و تشخیص
اختلالات خوردن غذا مشکلات جدی است و باید مانند هر بیماری دیگر تشخیص داده و درمان شود.
علت های بسیار متفاوتی برای ابتلا به اختلال تغذیه وجود دارد. می تواند مربوط به خصوصیات شخصی مانند طرز برخورد با احساساتی چون اندوه یا خشم یا رابطه با دیگران باشد اما همچنین ممکن است واکنشی باشد در برابر اینکه غذا ، کنترل و چهره و ظاهر در جامعه چگونه ارزشگذاری می‌شود.

روش های بهبود
بوسیله‌ی معالجه می توان از اختلال تغذیه رهایی یافت. در این زمینه انواع بسیاری از معالجات ، برای نمونه گفتگودرمانی و معالجه بوسیله‌ی دارو وجود دارد. گاهی ممکن است معالجه‌ی همزمان بوسیله روان‌درمانی و دارو ضروری باشد.
دو روش درمانی کلی وجود دارد که برای اختلالات خوردن استفاده می شود. برای شدیدترین انواع، در شرایطی که ممکن است سلامتی یا زندگی فرد در معرض خطر باشد، ممکن است بستری شدن در بیمارستان در یک مرکز تخصصی در زمینه اختلالات خوردن مورد نیاز یا توصیه شود. در غیر این صورت، وقتی شدت اختلال خوردن کمتر است اما هنوز هم ناتوان کننده است، بیشتر افراد در یک مرکز سرپایی درمان می شوند. چنین درمان سرپایی معمولاً شامل درمان فردی است، اما ممکن است یک جزء گروه درمانی را نیز شامل شود.