مشکلات سلامتی زیادی میتواند ناشی از پرخوری عصبی باشد، از جمله عدم تعادل الکترولیتها (که میتواند خطر حمله قلبی را افزایش دهد)، پوسیدگی دندان، زخم کمآبی و دورههای نامنظم قاعدگی. علاوه بر این عوامل، استفاده بیش از حد از ملین میتواند باعث آسیب روده و مشکلات طولانی مدت عملکرد روده شود. میزان مرگ و میر ناشی از پرخوری عصبی در هر سال ۱۷/۰٪ از مبتلایان به این بیماری است. غالباً با پرخوری عصبی، عوارض ثانویه اختلال است که باعث مرگ میشود.
برخی از علائم و نشانههای رایج پرخوری عصبی: پوسیدگی دندان ها، مشکلات دستگاه گوارش، کم آبی شدید بدن، تورم فک یا گونه ها، غم، ناراحتی از ظاهر و انزوای اجتماعی است.
بی نظمی در خوردن غذا
اختلال پرخوری، شامل مصرف بیش از حد غیرقابل کنترل غذا در یک نشست است.این وضعیت به طور کلی در علائمی مانند خوردن مقادیر زیادی غذا، گاهی اوقات به سرعت بروز میکند، تا جایی که فرد بیش از حد احساس سیری میکند و احساس گناه یا شرم میکند. اغلب افراد مبتلا به اختلال پرخوری به دلیل خجالت از وضعیت و از دست دادن کنترل آنها بر الگوی غذا خوردن، غذا را به تنهایی میخورند.
تشخیص اختلال پرخوری میتواند چالش برانگیز باشد. چاقی با اختلال پرخوری ارتباط دارد؛ اما لزوماً یک عارضه جانبی نیست. افراد از هر شکل و اندازهای میتوانند به اختلال پرخوری مبتلا شوند. عوارض ناشی از اختلال پرخوری با چاقی همراه است و شامل آپنه خواب، دیابت، فشار خون بالا و بیماری های قلبی است.
میزان مرگ و میر پرخوری، کمتر از سایر اختلالات خوردن است. عوارض جانبی خطرناک اختلال پرخوری، خطر عوارض طولانی مدت را افزایش میدهد که در صورت عدم مدیریت صحیح، منجر به مرگ شده و می تواند جزو بیماری های روانی کشنده محسوب شود.
چگونه پرخوری بر سلامت و تندرستی شما تأثیر می گذارد
پس به طور حتم ، رفتار های افراطی و پاکسازی باعث بروز مشکلات جسمی می شود، مانند:
التهاب و گلو درد یا التهاب مری ، زخم دهان ، غدد بزاقی متورم
مینای دندان پوسیده و پوسیدگی دندان – ناشی از قرار گرفتن بیش از حد در معرض اسید معده در هنگام استفراغ مکرر عمدی
نوسان وزن – بالا و پایین رفتن
مشکلات دستگاه گوارش – اسهال ، نفخ ، یبوست ، رفلاکس اسید ، تهوع ، درد شکم ، زخم معده
کم آبی
بوی بد دهان
فشار خون پایین
عدم تعادل الکترولیت به دلیل از بین رفتن سدیم ، کلسیم ، پتاسیم و سایر مواد معدنی ، که در نهایت می تواند منجر به ضربان قلب غیر طبیعی ، حمله قلبی یا مرگ شود.
بی اشتهایی عصبی
همچنین ممکن است شرایط عاطفی و روانی مرتبط با پرخوری را تجربه کنید ، مانند:
احساس گناه و شرم
حساسیت بیش از حد در مورد تعداد کالری مصرفی
کاهش مزمن عزت نفس و تصویر منفی از خود
افسردگی یا اضطراب
امتناع از دوستان و فعالیت ها
مشاوره با روانشناس
متخصصان سلامت روان که پرخوری را درمان می کنند ممکن است از روش های مختلف درمانی استفاده کنند و از ابزار های مختلفی برای کمک به شما در پیشبرد وضعیت بهبودی تان استفاده کنند. خط اول درمان معمولاً رفتار درمانی شناختی برای فرد است (CBT) ، یک گفتگوی درمانی یک به یک و نسبتاً کوتاه مدت است که می تواند به شما در درک چگونگی ارتباط افکار و احساسات منفی در مورد خود و مواد غذایی با اختلال در خوردن، کمک کند. درمانگر شما به شما یاد می دهد تا عادات غذایی و الگو های فکری خود را با هدف حذف یا حداقل کاهش دفعات حمله ی افراط در خوردن – پاکسازی نرمال کنید . در عین حال ، CBT ابزاری برای مقابله با استرس و کمک به خودنگری شما و الگوی تفکر منفی در مورد خودتان ، نوع بدن و وزن تان ارائه می دهد.
همچنین مطالعات اولیه حاکی از آن است که شکل دیگری از گفتاردرمانی ، معروف به روان درمانی بین فردی (ITP) ، ممکن است به افرادی که از پرخوری رنج می برند ، کمک کند ، هرچند که این نوع درمان ممکن است به اندازه CBT کارآمد نباشد. ITP کمتر به رفتار های غذایی و بیشتر در مورد روابط بین فردی که ممکن است در تقویت رفتار های افراط در خوردن و پاکسازی نقش داشته باشند تمرکز می کند. برخی محققان معتقدند که شناسایی و حل این مسائل مربوط به رابطه ممکن است به کاهش فراوانی این رفتار ها کمک کند.
علاوه بر مشاوره روانشناختی ، سایر روش ها و رویکرد ها می توانند به کاهش برخی از علائم و بهبود رفتار های مرتبط با BED (اختلال در خوردن) کمک کند. دارو های ضد افسردگی یا ضد اضطراب ممکن است برای کمک به مشکلات خلقی تجویز شوند و همچنین مطالعات نشان داده اند که استفاده از داروهای ضد افسردگی در کاهش دفعات بروز افراط در خوردن و پاکسازی در بسیاری از افرادی که به پرخوری مبتلا هستند کمک می کند. در موارد چاقی ، دارو هایی که کاهش وزن حداقل کوتاه مدت را تشویق می کنند نیز ممکن است تجویز شود.
حتی بعد از درمان ، علائم و نشانه های بیماری پرخوری اعصاب می توانند بعدا در زمان های دیگری بازگردند. این عود ها اغلب در مواقع استرس زیاد اتفاق می افتند و ممکن است در طول سال ها نیز اتفاق بیفتد و بگذرد. اگر به علائم یا نشانه های آشنا برخورد کرده اید ، بلافاصله با روانشناس یا روانپزشکتان تماس بگیرید تا قبل از بازگشت کامل آن ، متوجه شوید که برای مهار چرخه پرخوری-پاکسازی چه کاری باید انجام دهید.