زندگینامه و سبک مجسمه سازی
عماد در اراک به دنیا آمد ، از نقاشی به طور طبیعی به سمت مجسمه‌سازی کشیده شد. او در نقاشی عمق و وضوح را به تصویر می‌کشید اما در مجسمه‌سازی حجم و فرم را به نمایش درآورده است. به گفته وی "از نظر دیداری یا حرکت، سطح دو بعد و سه بعد خیلی متفاوت است و جدا از این دو سطح، یک شیء "ساختن" وجود دارد. در سطح دو بعد نقاشی و تجسم، اشکال یا اشیائی را به تابلو انتقال می‌دهیم ولی در مجسمه آنها را می‌سازیم. در این آثار حس "ساختن" وجود دارد و نوع گرایش‌ها، تمایلات یا کارکردن آنها که در چه زمینه‌ای مستعد هستند، متفاوت است." وی مجسمه سازی را بصورت تجربی آموخت و سپس با مهاجرت به تهران آن را گسترش داد.
مواجهه عماد با آثار دالی، اشر و … دنیایی از پرسش و ابهام برابرش نهاد. کتاب مهمترین مرجع برای پاسخ پرسش هایش شد. اولین آموزه های هنر مدرن را با خواندن کتاب «نقاشی نوین» نوشته احسان یارشاطر فرا گرفت. فراگیری عملی را با کتاب «شیوه طراحی» محسن وزیری مقدم و مجموعه کتاب های انتشارات بهار دنبال کرد. عماد از نقاشی به طور طبیعی به سمت مجسمه کشیده شد. در نقاشی، عمق، پرسپکتیو و وضوح را دوست داشت تا جایی که در تابلویی که از اسبی رم کرده کپی کرده بود، بخشی از پیکره را با پاپیه ماشه به طور برجسته و بیرون زده از تابلو، می سازد. علاقه اش به نقاشی ماجرای تحصیل را به درازا کشاند. با کتاب و مطالعه نا آشنا نبود، بلکه برعکس از کودکی با آن بسیار مانوس شده بود. اول با شعر شروع شد. مادربزرگش بیشتر اشعار حافظ و سعدی را از بر بود و گاهی با او به زبان شعر سخن می گفت. این علاقه به شعر ادامه یافت.
آثار او بیشتر از ترکیب چوب و فلز به وجود آمدند به تازگی با اضافه کردن فضای تهی به آنها ماهیت جدیدی بخشیده است. او مدتی درگیر موتیف‌های هنر ایرانی بود ولی هویت زندگی برای او تمام مشکلات و مسایلی است که در اطراف وجود دارد و هنر را یک حس نسبت به عکس‌العمل انسان به چیزهایی که می‌بیند و در زندگی و محیطش احساس می‌کند، می داند.
بهره گیری از اشعار بزرگان
عماد از غزلیات مولانا، به عنوان نیروی محرکه و محتوای شخصی آثارش بهره می گیرد. همچنین خاطره بازی های کودکانه او با ابزار و وسایل درون انبار، در آثارش هوشمندانه احیا می شود. چوب ها اغلب صیقل نخورده اند و بیشتر به طبیعت چوب اشاره دارند. تقابل فلز و چوب در این دوره از آثار به تدریج دیالکتیک تر و شاعرانه تر می شود. روحیه روستایی و بدوی همراه با ارائه امروزی، مجسمه های عماد را به اتمسفری چندصدایی نزدیک می کند و ابزارهای ساده کشاورزی را به مجسمه هایی با ظرفیت های معاصر پیوند می دهد. همچنین ماهیت ماده نیز نمادین و رمزی می شود.
فعالیت های حرفه ای
او جوایز متعددی دریافت کرده است از جمله: برگزیده دوسالانه ی چهارمین مجسمه سازی تهران، دریافت دیپلم افتخار و تندیس دو سالانه و جایزه ی ویژه ی نشریه ی هنری تندیس، تهران، ایران ۱۳۸۴، برند ه ی جایزه ی اول و دیپلم افتخار نمایشگاه آینه هنر در فرهنگسرای بهمن، تهران، ایران ۱۳۷۵او چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی در ایران، فرانسه، کویت، امارات متحده عربی، و هند برگزار کرده است. محمد حسین عماد در دوسالانه چهارم مجسمه‌سازی معاصر ایران (1384)، مجسمه‌ساز برگزیده شد و تندیس دوسالانهٔ چهارم مجسمه‌سازی معاصر ایران را از آن خود کرد. او در سال 1386 نیز دیپلم افتخار دوسالانهٔ پنجم مجسمه‌سازی معاصر ایران را دریافت نمود. عماد طی دهه گذشته، موفق به دریافت دکترای افتخاری از وزارت فرهنگ می شود و هم اکنون یکی از اعضای انجمن مجسمه‌سازان ایران است.